Sambo

Opisywana sztuka pojedynki oraz dyscyplina sportu pochodzi z Rosji oraz stanowi ona połączenie technik charakterystycznych dla judo z sprawnościami stosowanymi w regionalnych zapasach znanych dla obszarów danego ZSRR.

Historia Sambo

Na początku lat 20-tych XX wieku w ZSRR zastanawiano się nad stworzeniem uniwersalnego systemu walk przeznaczonego do wykorzystywania w Armii Czerwonej. Główne prace były wykonywane niezależnie przez Wasilija Oszczepkowa, który był ekspertem w judo oraz przez Władimira Spiridonowa, który był ekspertem w zapasach oraz jiu-jitsu. Celem tych prac było stworzenie sztuki starcia zapewniającej optymalne połączenie technik stosowanych w radzieckich sztukach pojedynki z sprawnościami z dalekiego wschodu i Europy zachodniej. Takie połączenie miało zapewnić ogromnie efektywną walkę wręcz.

Spiridonow w wyniku swoich prac wydał instruktarz o nazwie „Samoobrona bez użycia broni” w 1927 roku. Był to podstawowy podręcznik samoobrony stosowany w Armii Czerwonej, Milicji i służbach specjalnych. Ostatecznym efektem prac wspomnianego wyżej Spiridonowa, Oszczepkowa oraz Anatolija Charłampiewa było uznanie sambo za narodowy sport walki w ZSRR (nastąpiło to 16 listopada 1938 roku).pomiędzynarodowa Federacja Zapaśnicza FILA uznała w 1966 roku sambo jako sport i objęła tą dyscyplinę swoim patronatem. W 1967 roku w Rydze został zorganizowany pierwszy pomiędzynarodowy turniej sambo, w 1972 roku odbyły się wstępne Mistrzostwa Europy, jednak w 1973 roku zorganizowano Pierwsze Mistrzostwa Świata w Sambo. W 1984 roku sambo zostało wyodrębnione ze struktur zapaśniczych oraz powołana została osobna organizacja zajmująca się tym sportem.

Różne odmiany Sambo

Sambo powstało jako system jednolity, lecz bieżąco rozróżniane są trzy główne style. Pierwszym z nich jest sambo sportowe podobne do zapasów i jiu-jitsu. pojedynek toczona jest w stójce i parterze przy wykorzystaniu chwytów, dźwigni oraz rzutów. W odmianie tej zabronione jest duszenie rywala.Drugą odmianą jest sambo bojowe stosowane w wojsku i do celów samoobrony cywilnej. Główny nacisk to walka z uzbrojonym Konkurentem i wykorzystywanie technik mających na celu jego obezwładnienie. Wykorzystywane są tutaj też techniki starcia z bronią taką jak nóż, bagnet bądź pałka. Sambo bojowe jest też wykorzystywane w wersji sportowej, w której dozwolonych jest większość chwytów, w tym także duszenia oraz uderzenia. Wszechstronność tej odmiany sprawia, iż jest ona wykorzystywana w walkach mieszane sztuki walki.

Sambo militarne jest zbiorem specjalnych technik sambo bojowego, które zostały dopasowane do potrzeb aktualnego pola walki. Zasadniczo odmiana ta wykorzystywana jest w siłach specjalnych (specnaz), siłach szybkiego reagowania policji i w Federalnej Służbie Bezpieczeństwa.wojownicy noszą specjalne kurtki w kolorze niebieskim albo czerwonym. Dodatkowo stosowane są spodenki, pas, specjalne buty noszące nazwę „sambówki”. W przypadku sportowego sambo bojowego wojownicy zakładają dodatkowo rękawice pozwalające na chwytanie i kaski.

Ten wpis został opublikowany w kategorii Bez kategorii. Dodaj zakładkę do bezpośredniego odnośnika.

Dodaj komentarz